Οι πρώτοι μέτοχοι & η ίδρυση της Generali

Εκείνη την εποχή, ειδικά στην Ιταλική χερσόνησο, το σύστημα οργάνωσης και λήψης αποφάσεων των εταιριών ήταν καθετοποιημένο. Το ευρέως χρησιμοποιούμενο σύστημα ήταν περιορισμένη συνεργασία, δημιουργώντας μια ιεραρχία μεταξύ των εταίρων. Ο Giuseppe Lazzaro Morpurgo επέλεξε ένα διαφορετικό μοντέλο για την Generali: μια εταιρία με εκτεταμένες εταιρικές βάσεις, υιοθετώντας την τυπολογία της μετοχικής εταιρίας. Αν και αυτό είναι συνηθισμένο σήμερα, εκείνη την εποχή ήταν κάτι σχετικά καινούργιο καθώς οι μετοχικές εταιρίες είχαν αναγνωρισθεί με τον Αστικό Κώδικα της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων το 1816. Για την Generali, ωστόσο, ήταν η ιδανική επιλογή όχι μόνο επειδή ταίριαζε στις ιδρυτικές αρχές της εταιρίας αλλά επειδή θα αναδείκνυε τα καλύτερα στοιχεία των ίδιων των μετόχων.

Οι μετοχές, με ονομαστική αξία 1,000 φιορινίων η κάθε μία (που αντιστοιχούν σε περίπου 22,000 ευρώ σήμερα) αντιπροσώπευαν μία σημαντική επένδυση. Πάνω από όλα, επέτρεπε σε όλους τους μετόχους να συμμετέχουν στη ζωή της εταιρίας ψηφίζοντας στις γενικές συνελεύσεις σύμφωνα με το μερίδιό τους στο κεφάλαιο. Αυτοί που είχαν από 1 έως 5 μετοχές είχαν δικαίωμα 1 ψήφου (οι ιδρυτές χρειάζονταν μόνο 1), από 6 έως 10 μετοχές είχαν δικαίωμα 2 ψήφων και από 11 και πάνω 3 ψήφους. Οι μέτοχοι δεν μπορούσαν να εκπροσωπούν πάνω από 15 ψήφους ο καθένας, συμπεριλαμβανομένου της δικής τους.

Οι μετοχές των ιδρυτών αναγνωρίζονταν με νούμερα από το 1 έως το 1.000 και έπρεπε να είναι υπογεγραμμένες από τη διοίκηση της εταιρίας. Επιπλέον, τα προνόμια συνδέονταν με τις μετοχές και κατ’ επέκταση ήταν μεταφερόμενα στον οποιοδήποτε επόμενο αγοραστή. Η μετοχή με το Νούμερο 1 ήταν καταγεγραμμένη στον Andrea Francesco Altesti, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Generali το 1832 – 1833 και ικανό έμπορο, πολλά χρόνια στην υπηρεσία της Ρωσικής Διπλωματίας την εποχή της Μεγάλης Αικατερίνης και του Αλέξανδρου Ι. Στο πίσω μέρος της μετοχής, που διατηρείται στα Ιστορικά Αρχεία της Generali, η μεταβίβαση καταχωρείται στον Pasquale Revoltella, υποστηρικτή του καναλιού του Σουέζ και εξέχουσα φυσιογνωμία τόσο της Τεργέστης όσο και της Generali.

Η καινοτομία αυτή, των εκτεταμένων εταιρικών βάσεων και του μεγάλου μετοχικού κεφαλαίου, δεν άργησε να αποφέρει θετικά αποτελέσματα. Τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της, η Generali είχε καθαρό κέρδος άνω των 17.000 φιορινίων. Τον Απρίλιο του 1832, οι μετοχές ανήλθαν σε 1.239 (544 μετοχές εκπροσωπήθηκαν στη γενική συνέλευση της Generali) και ο αριθμός αυξανόταν καθημερινά. Το 1856, λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή της, το μετοχικό κεφάλαιο αυξήθηκε από 2 εκατ. σε 4 εκατ. αυστριακά φιορίνια (χωρισμένα σε 4.000 μετοχές), σε 5,25 εκατ. αυστριακά φιορίνια το 1880 (χωρίστηκαν σε 5.000 μερίδια 1.050 φιορίνια ονομαστικής αξίας), και ξεπέρασε τα 6 εκατ. στις αρχές του 20ου αιώνα.

Δύο καινοτόμες πτυχές αναγνωρίζονται στην ίδρυση της Generali: το εταιρικό νομικό μοντέλο (η μετοχική εταιρεία, η οποία διευκόλυνε την άντληση ενός τεράστιου ποσού κεφαλαίου που απαιτείται για μια τόσο ευρεία επιχείρηση και η οποία περιλάμβανε την κατανομή κεφαλαίου μεταξύ ενός μεγάλου αριθμού μετόχων, που δεν υπόκεινται στην πλειοψηφία ενός μεμονωμένου ομίλου) και το επιχειρηματικό μοντέλο (ασφάλιση «παντός κινδύνου», που επεκτάθηκε σε πολλούς κλάδους και όχι μόνο στις θαλάσσιες και χερσαίες μεταφορές, όπως ήταν το έθιμο της εποχής, συμπεριλαμβανομένης της ασφάλισης ζωής). Και τα δύο αυτά στοιχεία αντικατοπτρίζονται στην επιλογή του ονόματος Assicurazioni Generali Austro-Italiche.